De Arabische lente wordt de Arabische winter. De protesten in Tunesië duren maar voort en de grondrechten vliegen je om de oren. Vrijheid van meningsuiting, vrijheid van de pers en vrijheid van onderwijs klinken als de frivole en uitnodigende klanken van de kerkklokken die u uitnodigen voor het gebed op uw vrije zondagmorgen. Maar over fundamentalisme wordt er gezwegen. Helaas hoor ik ook de andere geluiden.
Zo was onder het dictatoriale regime van Zine El Abidine Ben Ali het moslimextremisme ten strengste verboden. Hoofddoeken werden haarspeldjes en er werden geen figuurcorrigerende gewaden gedragen. Prima toch. Je kunt ook een ‘kopvoddentaks’ heffen, verbieden is toch veel gemakkelijker. Nu deze zekerheden zijn weggevallen is het wachten op problemen...Kijk, daar zijn ze al. Volgens Nederlandse bronnen in Tunesië is het nog nooit zo onveilig geweest als nu. Nu, zo juist voor de verkiezingen laaien de spanningen hevig op. Massa’s fundamentalisten denken geen kick te geven tegen het traangas van de politie en eisen een regering met islamitische wetgeving. Er is weer verschil tussen de inwoners. De Ben Ali-aanhangers blijven doeken en slabbers afzweren, terwijl de ‘geëmancipeerde elite’ zich weer aan de hoofddoeken waagt. Wat echter zo opvallend is: de inwoners willen geen fundamentalistisch, extremistisch systeem, maar wel een democratische staat. Als u dan eens begint met u te gedragen als een beschaafd volk met manieren van een hogere standaard dan een stel vechtende oermensen... Zou dat helpen?
Wat voor ons dan wel weer een pluspunt is: de toename van het aantal asielzoekers uit Tunesië is niet gestegen. Wat een feest!
